Parcque Nacional Rincon de la Vieja

27-02-2016   29-02-2016  Rincon de la Vieja
We rijden twee en half uur langs het meer Arenal, op weg naar Rincon de la Vieja. Dit is de noordelijkste omgeving die wij aandoen in Costa-Rica. Jammer genoeg zien we ook vandaag de vulkaan Arenal niet door t wolkendek, maar de uitzichten zijn prachtig. Maar wat scherts onze verbazing nadat we een weg naar rechts nemen....het landschap veranderd ineens helemaal. Het is hier hor droog, er staat een hele harde wind en de temperatuur loopt op naar 30 graden. Als we achterom kijken zien we bergketen met een prachtig wolkendek erboven. Voor ons lijkt het wel een prairie, wat een verschil zeg! We rijden nog een heel stuk over de ( nog in aanleg) Panamerican highway, dit is het eerste stuk snelweg dat we nemen zolang we in Costa-Rica rond toeren. We arriveren bij onze lodge,  Aroma de Campo, dat boven op een berg ligt. We settelen ons en drinken er een biertje op. Voor het diner schuiven we met alle gasten, ongeveer 20 personen aan een lange tafel. Heel gezellig en een goede maaltijd wordt er voor ons bereidt. Nu snap ik wel waarom de meeste Costaricaanse vrouwen van die dikke billen hebben, wat een grote maaltijden serveren ze hier. Daar doe ik thuis wel twee dagen van. De nacht was onstuimig, maar dat kwam door de hele harde wind die hiert al vier dagen waait. Dit heeft te maken met het slechte weer in Noord Amerika zeggen de locals. In Nederland zou er allang paniek zijn geweest en code rood zijn uitgeroepen. Hier hangt men gewoon de was buiten tussen twee draden,  zonder knijpers. Het is maar hoe je er mee omgaat.
28-02-2016
De volgende ochtend willen we een wandeling maken richting een waterval. Bij onze lodge is het 30 graden dus ik kleed me luchtig aan. Niet slim blijkt 20 minuten later. Want bij het park aangekomen is het maar 23 graden en er valt een flinke miezerige regen, dat kan gebeuren als je weer een park bezoekt wat uit regenwoud bestaat. Ilse heeft in de hotsprings een kleine misstap gemaakt en heeft wat last van haar voet, dus wij besluiten terug te gaan. Als we terug rijden zien we na tien minuten de temperatuur gelijk weer naar 30 graden op lopen, wat is dat vreemd hier. Wij lezen en kletsen, dat kunnen Ilse en ik heel goed hoor, tot we de mannen weer op pikken. Ze waren erg enthousiast over de wandeling die ze gemaakt hebben. Het was een pittige trip, door de warmte ( de miezerige regen was al snel weer over) en door al het klimmem en klauteren wat ze gedaan hebben. Onderweg hebben ze de werklieden nog een handje geholpen zeggen ze, Maar als we later de foto's terug zien lijkt het meer de Wml, ze leunen alleen maar de schoppen. Moe maar voldaan gaan ze mee lunchen! Groetjes van Peter, Piet, Ilse en Cathy